چکیده: سرپرستی توهین‌آمیز که به‌عنوان یکی از شکل‌های بارز ظهور رهبری مخرب شناخته شده است. مشخصاً سرپرستی توهین‌آمیز یک مشکل اجتماعی پیچیده محسوب شده و همواره در محیط‌های کاری و سازمان وجود داشته و می‌تواند هزینه‌های زیادی را از بعد مالی و غیرمالی (آسیب‌های روحی و روان‌شناختی) بر سازمان و کارکنان تحمیل نماید. از طرفی، بررسی رفتار شهروندی سازمانی و عوامل مؤثر بر آن به دلیل اهمیت چنین رفتارهایی برای پاسخگویی به تقاضاهای متغیر در محیط‌ها و سازمانهای پویای امروزی، ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرپرستی توهین‌آمیز بر رفتار ‌شهروندی و اشتیاق کارکنان ادارات ورزش و جوانان بود. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت توصیفی- همبستگی و از لحاظ زمان مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان دو استان چهارمحال و بختیاری و کهکیلویه و بویر احمد بودند که با استفاده از روش تمام شمار تعداد 106 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد سرپرستی توهین‌آمیز اشمیت (2008)، اشتیاق کاری اترخت و همکاران (2003) و رفتار شهروندی اورگان و کانوسکی (1989) بود. برای بررسی فرضیات تحقیق از معادلات ساختاری با رویکرد واریانسمحور استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها در پژوهش حاضر از نرم‌افزارهای SPSS23 و Smart-PLS 3.2.8 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سرپرستی توهین آمیز بر رفتار شهروندی و اشتیاق کاری تاثیر منفی و معناداری دارد. همچنین اشتیاق کاری بر رفتار شهروندی تاثیر مستقیم و معناداری دارد. در رابطه تاثیر سرپرستی توهین آمیز بر رفتار شهروندی، نقش میانجی اشتیاق کاری تایید گردید. با توجه به نتایج پژوهش برای ترغیب کارکنان به رفتارهای شهروندی سازمانی، رهبران باید رفتارهای توهین‌آمیز نداشته باشند و با تشویق کارکنان خود به آن‌ها انگیزه دهند تا علاوه بر وظایف اصلی خود رفتارهای داوطلبانه یا فرانقشی نیز از خود نشان دهند.